<- Previous   First   Next ->

רַבְרְבִין etc. v. רַב supr.

•[רְגַז S 7265, 7266 TWOT 2987, 2987a ] vb. Haph. enrage (cf. BH );—Pf. 3 mpl. הַרְגִּ֫זוּ

Ezr 5:12 , c. acc. לָאֱלָהּ שְׁמַיָּא .

רְּגַז n.m. rage ;— abs. Dn 3:13 (of king).

[ רְגַל S 7271 TWOT 2988 ] n. [ f. ] foot ( v. BH ) ;—du. abs. רַגְ֫לַיִן Dn 7: 4; emph. - לַיָּא 2:4 1, 42 ; sf. -לוֹ֫הִי v 3 3, 34 , רבליה K t, רְגַלַהּ Qr ( K § 53, 2, Anm. b ) ) 7:7 ,

19 ;— feet; in vision, of image Dn 2:33 , 34 , 41 , 42 , of beast 7:4 , 7 , 19 .

•[רְגַשׁ S 7284 TWOT 2989 ] vb. be in tumult (T Syriac (rare; usually feel, perceive );
v. BH (late, rare) ) ;— Haph. shew tumultuousness, come thronging: Pf. 3 mpl.

הַרְגִּ֫שׁוּ c. עַל pers. Dn 6: 7, 16 , abs. v 1 2.

רֵוֵהּ v. [ רֵו ] sub har.

רוח ( of foll.; v. BH id. , רוּחַ , רֵיחַ ) .



supr. supra, above. acc. accusative (direct obj. etc.) pers. person, personae.

רַבְרְבָן v. רבב .


<- Previous   First   Next ->